Temmuz 2017-Sayı:17

Mehmet Ragıp VURAL ağabey nezdinde tüm "Ayarsız"lara   Heybemde en sunturlu küfürleri saklıyorum. Sığınmışım çığlık çığlığa düşünmenin gölgesine, gözümü yumdum ebabil kuşlarının sesine. Fillerin amansız ağlayışını bekliyorum. Bana katran bu nefes, bana zûl bu savaş; fildişi kulesi gönüllere tırmanıyorum yavaş yavaş! Meşrebime sığmaz...

Uygur harfli pek meşhur yazma nüshadan bildiğimiz üzere Oğuz Kağan sıra dışı bir bebek olarak doğmuş, annesini sâdece bir kez emmiş ve yiğitlik yaşına erişince de ırmakları, pınarları, avlakları bol büyük bir ormandaki gergedanı...

Ortadoğu’da “mit” ve “gerçek” birbirine karışmıştır. Kimi zaman bir efsâne, resmî bir tarih belgesinden çok daha aydınlatıcı olabilir. Ve söz konusu olan “köklere” inmekse, hiçbir şey bir mitten daha güçlü değildir… Zeytin ağacının kökleri de...

“Doğadan çaldığın yeter, doğa için çal” gibi bir motto ile çıktılar bu yola. Ve daha ilk günlerde dediler ki: “Küresel iklim değişikliği bir dert; seller, taşkınlar, buzulların erimesi, kıyıların denizler tarafından yutulması ihtimali, kuraklık... Beslenme başka...

Kelime karşılığı araştırıldığında karşımıza bir hastalık çıkıyor. O an öğreniyorum böyle bir hastalığın mevcutluğunu yahut diğer bir deyişle tanımlanan davranış şeklinin bir hastalık olduğunu. Ve çok şaşırıyorum… Bu satırları yazarken havaya kalkan kaşlarımda hâlen...