Kelime karşılığı araştırıldığında karşımıza bir hastalık çıkıyor. O an öğreniyorum böyle bir hastalığın mevcutluğunu yahut diğer bir deyişle tanımlanan davranış şeklinin bir hastalık olduğunu. Ve çok şaşırıyorum… Bu satırları yazarken havaya kalkan kaşlarımda hâlen o şaşkınlığın etkisini hissediyorum.
Grafomani; yazmaya ve çizmeye dayanılmaz bir istek duyma hastalığı imiş. Evet, yanlış okumadınız, yazma hastalığı olarak tanımlanıyor. Bazılarının “Yazmanın neresi hastalıkmış? İnanmayın bunlara…” deyişi kulaklarıma gelir gibi. Haksız da değiller hani. Hastalık, bizim bildiğimiz hastalık ise bir düzen oturtmuş ve denge sağlamış mantığımız bu noktada devre dışı kalıyor. Yok, eğer hastalıktan kasıt başka bir durumsa, o zaman onun üzerine konuşulması ve hatta tartışılması gerekebilir. Aksi takdirde iddia ediyorum ki dünya nüfusunun yüzde doksan beş ve hatta üzeri, yazmanın hastalık olduğunu mantık dışı bulacaktır. Çünkü…
İşin çünküsüne gelir isek söyleyecek çok sözümüz, eskitecek çok klavye tuşumuz olur. Fakat es geçtiğimizde de “Madem bir şey attın ortaya, devamını da getir bakalım” denilecektir. Bu bapta birkaç noktaya değinmek niyetindeyim.
