Şiir

İki bin beşin kışı, doktorun yerindeyiz Aziz’in dövdürdüğü Rüştü kadar bıkmışız Evlâtlarını yiyen timsah siyasetinden İki bin beşin kışı, Mahmut’la, derindeyiz “Aga tamam tamam da niye sevmedi bu kız” Mavi göz bir penguen Mahmut’a kız dedirten. İki bin beşin kışı...

Ufukların ardından dağlar, denizler aşan; Bir sessiz fırtına bu sinsi sinsi yaklaşan. Göğü işgal edecek o simsiyah bulutlar, Kim bilir hangi yerde kıyametimi kutlar!

Bu bir sonbahar müziği, Bestekârı hazan, yaprak; Tanrıların ev sevdiği Nağmelere bulanarak, Ve o, en mahzûn ağacın Dallarından bağlanarak, "Yâr saçına dolanarak," Bunalarak; bunalarak... Dökülüyor mezârlara...

Yükselen ideolojinin alçalan insanıyız! Üstelik kulesi de yok... Kölesi olmuş olabilir bir zamanlar. Filhakika, bizi yıldıramaz sloganlar. Çünkü sloganlar bizi yıldıramaz! O içimdeki boşluk milyar metre kare alan. Milyon yıllık ışık huzmesi küçüktür yalanın hızından! Koşamaz hiçbir atlet doğrunun peşinden; Dopingsiz... Psikolojik şeyler...