Her şiir bir müzedir. Duygularımızın, fikirlerimizin, kanaatlerimizin, umutlarımızın, sevinçlerimizin, acılarımızın, öfkelerimizin ve nice hasletimizin sergilendiği bir müze. Bu bakımdan “şiirde tarih arama” alışkanlığı şairin dayatmasına bağlı gözükmüyor. İyi bir şiir okuyucusu, şayet şiirde tarihsel bir yolculuğa çıkmayı umuyorsa bunun modern şiirde ya da modernizm sonrasında genellikle hayal kırıklığıyla sonuçlanacağını biliyor. Çünkü herhangi bir şiir (lirik ya da epik farketmez) tarihsel bir gerçekliği anlatmak zorunda değil. Söz sanatlarının hangi zaviyesinden bakılırsa bakılsın, böyle bir zorunluluğu tartışmak dahi zaman kaybıdır. Harold Bloom’un ifâdesiyle; “Bizim şiir diye adlandırdığımız şey çoğunlukla -en azından Aydınlanma’dan beri- süreksizlik peşindeki arayıştır.” Dolayısıyla şiirde tarihsel gerçeklik aramak, tarihin sürekliliği teorisi hesaba katılırsa her zaman “gerçek anlamı” yakalama hususunda muvaffak olmaya yardımcı bir güdü değildir. Tarihçi Edward Hallett Carr’ın ünlü “Tarih donuktur.” deyişini “şiir donuktur” diye değiştirmek etmek saçma görünmemektedir.
Mart 2016 da yayın hayatına başlayan Ayarsız Dergisi, fikir, kültür, sanat ve edebiyat dünyasına yeni bir soluk katmayı hedefliyor.
© Ayarsız Dergi - Tüm Hakları Saklıdır - Sayfa Düzeni: Korkut Tasarım Ofisi