Hayat, tuhaf bi’şey be kardeşim…
Etrafına bir bak; ya çok değerli şeyler -veya kimseler- genelde hak ettiği işlevi elde edememiştir ya da aksine en kritik, en görkemli işlevleri üstlenmiş şeyler -veya kimseler-, çoğunlukla incir çekirdeğini dolduracak kadar bile değere sahip değildir.
Değer ile işlev, birikim ile itibar, hüner ile statü, sanıldığının -veya ahlak nutuklarında uzun uzadıya anlatıldığının- aksine her zaman bir arada, kusursuz bir simetriyle ya da adil bir denklem içerisinde bulunmuyor yani.
Bakınız: Dunning-Kruger Sendromu…
*
