Avuçlarımdan saçılan buğday tohumları kadar özgürdü
saçlarımdan düşen mermilerden habersiz
yarlardan patikalardan tali yollardan ne geliyorsa
aklımın uçlarına kadar varan bulutlara değmeden.
Kokulu silgilerin bıraktığı yaralara kireçler sürüyorum
demirden uçlar tırmıklar keser ve çiviler
bileğsiz bıçaklar doğruyor kışa varmayan umutlarımı
kışa varmamak öldürüyor çelimsiz düşlerimi.
