“Haşîn pehlivanın sazını dinlerken anlıyoruz ki; aşk ve kahramanlığın iki kardeş olduğunu hiçbir millet, şarkılarında, Türk milleti gibi anlatmayı bilmemiştir.” Ahmet Haşim
Tanburacı Osman Pehlivan
Gerilmiş bir yayı andıran yukarı kıvrık bıyıkların daha bir asabiyet kattığı gergin ve bir o kadar da ciddî simanın hemen altında, bir zaman er meydanlarının en kavi pehlivanlarının hamlelerine set çekmiş dağ gibi göğsün, heybetini gölgeleyen hafif öne eğilmiş kudretli kolların sıkıca kavradığı tamburun nağmeleri, biraz önce sanki bir göç hüznünü sessizce terennüm ettikten sonra kudretli parmaklar bu kez farklı nağmeleri eda etmeye başlamıştı. Bu kez fark, dinleyenin içini titreten bu nağmelere çalgıcının da gür sesiyle eşlik etmesiydi:
“A benim mor çiçeğim,
Sen doldur ben içeyim.
Ahdettim yemin ettim
Uğruna öleceğim.”
