Küçücüktüm, gölgenden yürümeye çalışırdım. O gölgenin nasıl da korunaklı bir liman olduğunu öyle hissederdim ki… Tarladan dönerken -ki bu vakitler benim için kutsal bir tören gibiydi- günün rızkını doldurduğun çuvalla eve girişini izlerdim gizliden. Bu hâlini dışarıdan görenler, seni alil ve zelil zannederdi belki de. Fakat bu görünüşün aslında asillik olduğunu bir tek ben bilirdim. Öylece dalgın yürürken bir yandan da hesap kitap yaptığını sessizce kıpırdayan dudaklarından anlardım.
Hatıralarım Minik Serçenin Yüreğinde
Önceki İçerik
Sonraki İçerik
Paylaş
Naver