Alevden tohumlar atılır bu toprağa, kanla sulanır, bitmek tükenmek bilmedik sabır, sebat ve sevgiyle gözlenir filizler… Bu toprak çileyle işlenir… Gözlenir filizler… Filizler, boy verir umut olur, göverir sevda olur, başağa durur hasret olur, sararır ayrılık olur bu toprağın bağrında…
“Bağrımdaki hançer midir ok mudur?
Benim derdim çiçeklerden çok mudur?
İlahi bunların derdi yok mudur?
Bilmem neden güler bu divane çiçekler?
Bu da yaza çıkmış nasıl kıyayım,
Ruhum koymaz devşireyim dereyim.
Götürüp desteden yâre vereyim
Hangisi ki nazikâne çiçekler?”
