Bahaettin Karakoç’a ve Türkçeye söz katıp ses veren bütün şairlere…
Korkarım, şairler bir bir gittikçe
Annemizin dili öksüz kalacak.
Bunca emek ile yeşeren bahçe
Sonunda mahvolup renksiz kalacak.
Türkçeye ses olmak, şair amacın;
Diline söz olur aşkınla acın
El çekersen heyhat, yazık, ağacın
Meyvesi ham, kendi köksüz kalacak.
***
