Yağmurdan korunmak maksadıyla sığındığı kıraathanede, içeriyi ısıtmaktan aciz, kendisini ancak yeten mangalın etrafında toplanan kıraathane cemaatini alelusul selâmladıktan sonra cama uzak en ücra köşede gözüne çarpan tahta bir iskemlenin üzerine her an kalkması icap edecekmiş gibi emaneten ilişti. Kahvesinin pişmesini beklerken az ilerisindeki tahta masanın üzerinde dağınık hâlde duran gazetelerin içerisinden rastgele bir tanesini seçip biraz göz gezdirdikten sonra, sayfaları işgal eden bilhassa siyasî havadislerdeki bayağılığın tesiriyle olsa gerek, mani olamadığı bir asabiyet hâlinin benliğini sarmaya başladığını hissetti. Memleketin buhranlı dönemlerinde gayrı millî tavır takınmayı marifet kabul eden bir takım matbuatta neşredilen bu neviden haberlere harbin son dönemlerinden bu yana aşinaydı aslında ama yine de İngiliz muhibbi sıfatından zerre miskal gocunmayan, her devrin muktedirlerinin kadrolu çanak yalayıcıları Refii Cevat yahut Ali Kemal gibi sözde muharrirlerin satılık kalemlerinden kâğıda dökülen necasete sebep olan ruh hâlini idrak etmekte hâlâ zorlanıyordu.
“Kurdun puslu havayı sevmesi asaletinden de, sizin gibi mütareke sırtlanlarının ki…” diye mırıldanarak gazeteyi aldığı yere bıraktıktan sonra kalktı ve dışarı çıktı. Yağmurun şiddetini artırdığını görünce siyah paltosunun yakalarını yukarı doğru kaldırıp başını atkısı ile sardı. Tüm bu tedbiri soğuktan korunmaktan ziyade çevredeki şüpheli gözlere aşina gelebilecek simasını gizlemek maksadıyla alıyor olabileceğini düşündü. Hakikatte kimden ve neden saklandığı ya da saklanmak zorunda kaldığı hususunda firarından bu yana cevabını bir türlü bulamadığı sualler beynini kemirmeye devam ediyordu.
