Şehri anlatmak zordur. Hele İstanbul’u… Neresinden başlayacağını, ne kadarını anlatacağını bilemez insan. Binlerce yıl, milyonlarca insan ve duraksamayan zaman… Şehri anlatmak, gitmek ve kalmak üzerinedir. Ve belki de bu sebeple hüzünlü… Ancak o hüzün ki gidenlerin ve kalanların şâhitlik edemediği tüm anları gölgeler. Şehri anlatmak için oyuncuları tanımak gerekir. Peki, kimdir o oyuncular veya o şehrin sahipleri?
Anlatımı zor olan şehrin, gitmeden ve kalmadan şehre sahip olanlarını bulmak; o gölgeyi kaldıracaktır muhakkak. Başınızı kaldırın ve şehrinize bakın, gitmeyi ve kalmayı önemsemeyen kim varsa, ne varsa; o şehrin sahibidir aslında. Ve onlarla güzeldir şehir, zira anlatacağı her an ile size şehri verir.
Şehrin gerçek sahipleri ile tanıştıracağım sizleri. Ânı gölgelese de gidenler ve kalanlar, onlara da ev sahipliği yapan İstanbul’un duranları ile… Bıkmadan, usanmadan ev sahipliği yapan, isimleri değiştirilse de her ânı tutan, yakalayan, şâhitlik edenleri ile…
Eğer şehrin gölgelediklerinden olmak istemiyorsanız, şehrinizin duranlarını, yâni duraklarını tanıyınız evvelâ… İşte bu sebeple, bu yazının ve takipçilerinin hikâyesi o durakların hikâyesidir. Ve bu hikâyeyi anlatacak olan o durakların yol arkadaşı otobüs hatlarıdır.
Buyurunuz, sizlere şehrin gölgelenmemiş gerçek hikâyesinde 1’e âit anlar…
Üsküdar’ın 33 mahallesi var. İşte 1’in hikâyesi de bu mahallelerden biri olan Kirazlıtepe’de başlıyor. Kimilerine göre ismi Kirazlıyayla. Ancak daha da gerilere gittiğimizde bu muhitin ismi Çakal Dağı. Vakti zamanında, Büyük Taarruz başarıya ulaştığında, İngilizlerin askerî amaçla Çakal Dağı’na bir birlik kurduğu ve mühimmat yığdığı tarih kitaplarında karşımıza çıkıyor. Bu hâliyle şehre ne denli hâkim olduğunu anlayabilirsiniz. İşte bu hâkim noktadan yola çıkıyor 1.
