Kara göklerin, yıldızlı zemherinin altında vurdu kadın davuluna. Karda izini sürdüğü kaybedince dizinin dibinde bulduğu bir geyikle yol almaktaydı nicedir. Sezgileriyle birlikte onları dinlemeyi bekleyen ruhlara ve masallara yürüdüklerini biliyordu kadın. Bu lütfun, hediyenin farkındaydı. Her masal insanın düştüğü aynadır ve her insan için bir ayna sırlanmıştır diye fısıldadı yine içindeki ses. Kadın aldı derin bir nefes ve ateşin ritmiyle başladı anlatmaya:
“Bir zamanlar güzel mi güzel, eşsiz mi eşsiz bir memleket varmış. Bu güzeller güzeli ülkenin eskiden beri methini duyan herkes, burada yaşamak için can atarmış. Zaman akmış su gibi, can gelip geçmiş kum gibi ne oldu ne bittiyse bu güzeller güzeli ülkede bir gariplik, bir acayiplik başlamış. Aynı ülke kendi içinde ikiye bölünmüş de biri diğerine görünmez olmuş sanki.
