Cırcır Böceği

Akşam yeni inmişti. Avuçlarımı kulaklarıma bastırmış, öylece oturuyordum salondaki televizyon karşısında. Ne dediklerini pek anlamasam da bilmem kaçıncı bölümünü izlediğim dizideydi gözüm. Üç ay önce tanıştığım sevgilim Sibel yeni taşındığım dört katlı apartmanın çatı katının balkonunda sigara içiyordu. Yirmi yedi yaşına ramak kala hiç sevgilim olmamıştı, sonra onu tanıdım. Sigarasını bitirmeden yanıma yaklaşıp, önemli bir sırrı açıklayacakmış gibi “Bu böyle olmaz!” dedi “Sıkıldım ben.” Yüreği dökülüvermişti dilinden. Ne demek istediğini anlayabilmek için hantal gövdemi doğrultup dal gibi eğildim önünde. “Anlamadım,” dedim. “Sağır mısın?” der gibi yabancısı olmadığım bir gülüş attı bu sefer. Şaşırdım elbette. Durduk yere ne demekti bu şimdi? Baktı yüzüme. “Son zamanlarda iyice azaldı,” dedi hecelerin üstüne basa basa “bi’ doktora görün istersen.” Başımı salladım. Ama zaten ben de çok iyi duyduğumu iddia etmiyorum ki. Doğrusu durup dururken dokundu bana böyle anlamlı konuşması, renk vermedim. Yok, hayır kızmadım, kızamazdım da zaten. Yaranın kabuğunu kaldırmıştı o kadar, kanasa da razıydım.