Tekke Deresi’nin söğüt ağaçlarının köklerini sulayarak geçtiği güzergâhta, eski tahta köprünün üzerindeydik. Kedigözü Mağarası’na bugün tırmanmayı düşünüyorduk. O güne kadar hiçbirimiz o mağaranın içine kadar gidememişti ama bu sefer azimliydik, pek çok efsâneye konu olmuş o mağara bugün keşfedilecekti. Mağara gerçekten bir efsâne; atom bombasından tutun da 1920’li yılların başında şehri terk eden Rumların hazinelerinin saklandığına kadar he türlü dedikoduya ev sahipliği yapıyordu.
Bu uzun ve zorlu yolculuk için herkesin zulası, azığı tamamdı. Mağarada beklenmedik şeylerle karşılaşabiliriz diye oldukça tedbirliydik. Her birimizin heybesi yetirince doluydu: Kibrit ve mum, ne olur ne olmaz diye çakı, uzunca bir urgan, evin tandırından daha yeni çıkmış yirmi kadar şebit, beş on salkım üzüm ve birkaç kutu tuluk peyniri…
Tabiî ki azığımızın en önemli unsuru olan sigaralarımızı ise çoraplarımızın içine saklanmıştık. “Saklanmıştık” diyorum çünkü henüz mahalleyi terk etmiş değildik. Mücavir alandaydık ve her an aileden, mahalleden bir büyüğe rastlayabilirdik. Sigara ile yakalanmamız ise bütün kurgumuzu altüst edebilirdi. Çünkü bir maceraya çıkıyorsan sigaran olacak, sigarasız çıkılan maceraya macera denmez. Bizim çocukluğumuzda en azından böyleydi. Herkes kendince sigara almıştı babaları memurluk yapan iki arkadaşımız Samsun ve Bafra getirmişler, bizler de ise Birinci vardı. Hepimiz bir an önce mahallenin mücavir alanından uzaklaşıp birer sigara tüttürme peşindeydik. Tahta köprünün öbür tarafında öyle sık sık insana rastlanmazdı. Köprünün üzerinde dinlenmek için bağdaş kurup oturmuş ve çoraplarımızdan çıkardığımız birer dal sigarayı keyifle yakmıştık. Macera asıl şimdi başlamıştı bizim için. Tam o sırada pek de anlamadığımız konuşmalar duyduk. Bu konuşmalar bizim bildiğimiz dilde değildi, civar köyün köylülerinin konuşması hiç değildi.
